Nasz wewnętrzny dom posiada bardzo osobliwy klimat. Może być miłym i przytulnym miejscem, które stanowi dla nas bezpieczny azyl do odpoczynku i relaksu, ale może być również nieprzyjemnym, zimnym i pozbawionym kolorów wnętrzem.
Dom z huśtawką w ogrodzie.
Klimat wewnętrznego domu tworzą nasze doświadczenia, wspomnienia domu dziecięcego i relacje z ludźmi, którzy towarzyszyli nam podczas drogi życia. Zamknij oczy, rozejrzyj się dookoła i odszukaj we wspomnieniach szczegółów swojego wewnętrznego domu. Pospaceruj po nim, ile ma pokoi, jakie ma kolory ścian i okien, czy posiada jakieś meble, to dom z ogrodem czy mieszkanie? Widzisz oświetlenie, poduszki, przytulne koce i kolorowe obrazy? Znalazłeś/aś wygodne miejsce? To fotel, kanapa czy huśtawka w ogrodzie? Jak się tam czujesz? Każdy szczegół ma ogromne znaczenie, to w końcu Twój dom, który kiedyś został urządzany adekwatnie do posiadanych środków i zasobów. Może niezbędny jest remont, albo chociaż niewielkie przemeblowanie i odświeżenie? Czegoś brakuj? Tysiące drobnych elementów niczym momentów w naszym życiu, które ulotne, przez ułamek sekundy były jednocześnie najważniejsze. Kawałek po kawałku – cegła po cegle, wzrastały ściany domu, w którym JA układa w szafach swoje świadome i nieświadome bycie.
Goście w domu. Kogo zapraszamy?
Centrum wewnętrznego domu jest serce, nadające rytm wszystkiemu co się w nim dzieje. W domu poumieszczamy wszystkie uczucia i emocje, które zbieramy w relacjach z innymi ludźmi. Dlatego potrzebujemy czasami bujanego fotela, który pomoże ukoić smutek, ból oraz cierpienie, ciepłego koca do ogrzania z poczucia samotności i rozczarowania. Ognia w kuchni do zaparzenia herbaty jaśminowej na poprawę samopoczucia po ciężkim dniu pracy, a porannego prysznica do zmycia sennych koszmarów zapakowanych w lęk i bezradność. Wewnętrzny dom, to nasza zdolność przyjmowania i regulowania emocji, bycia przy sobie i nabierania gotowości do spotkania z drugim człowiekiem. Wewnętrzny dom to nasze granice, zasady i reguły, które w nim panują. Zastanówmy się, kogo chcemy zaprosić i wpuścić do naszego domu? Czy jest tam miejsce na kogokolwiek oprócz nas samych?
Wewnętrzny dom to miejsce, w którym powinniśmy się czuć kochani i akceptowani. Miejsce bezpieczne i przyjazne. Wielki dach, który rozpościera się daleko ponad fundamenty, chroni przed tym co spada z wysoka, niekiedy uszkadzając fragmenty jego konstrukcji. Na szczęście posiadamy moc odbudowywania, wystarczy tylko znaleźć odpowiednie narzędzie i materiały aby naprawić rozszarpane elementy. Czy praca w domu kiedyś się kończy, czy zawsze trzeba sprzątać bałagan jaki tworzymy my sami i goście, których zapraszamy? Może łatwiej jest, kiedy jednak ktoś pomaga w organizowaniu, zarządzaniu oraz porządkowaniu naszego domu?
Myśli i pytania egzystencjalne są elementem rozwoju człowieka dążącego do zrozumienia siebie i otaczającego go świata. W tym co tu i teraz zawsze powracamy do naszego wewnętrznego domu z przeszłości. Dlatego mocne fundamenty, będą trzymały konstrukcję tego domu niezależnie od siły wiatru, który w niego dmucha. Budujmy solidne i trwałe domy i urządzajmy je tak, abyśmy czuli się w nich szczęśliwi. Przecież nie musi się udać za pierwszym razem. Jedynie umiejętność zatrzymania i reflektowania nad tym czego jeszcze brakuje a co już posiadamy, daje możliwość przebudowy i odbudowywania. A goście…. no cóż…. Czasami są ci nieproszeni…niekiedy długo wyczekiwani albo nieobecni. Ale pamiętajmy, że to tylko goście, których możemy odprawić do drzwi i pożegnać z uśmiechem na ustach i łzami na czubku nosa.
Zapraszamy na psychoterapię w nurcie integracyjnym lub humanistycznym.
Czytaj: Czym jest psychoterapia humanistyczno – egzystencjalna.
